Zachłanność druga.

 Ciepło, alkohol i dym nikotynowy. Dziś wyjątkowo drażniły Twoje nozdrza. Nie czułaś się dobrze w tym miejscu. Myślałaś, że się na to  uodporniłaś. Niestety nie. Dziś zdecydowanie nie byłaś w nastroju do imprez. Alkohol Cię odrzucał, a muzyka drażniła. Do tego jeszcze był tutaj on. Świętował wygraną i kilka dni wolnego z kumplami z drużyny. Bawił się bez świadomości, że Ty tu jesteś.

Nie miałaś ochoty zostawać dłużej w klubie. Wzięłaś kurtkę z szatni, narzuciłaś ją na ramiona i opuściłaś lokal. Przed budynkiem naszła Cię jeszcze ochota na papierosa. Niestety nie miałaś nic przy sobie. Ruszyłaś w stronę swojego mieszkania. Ciemne ulice miasta sprawiały że niejedna osoba bała się wychodzić po zmroku z mieszkania. Jeszcze teraz kiedy ulice były zaśnieżone, a temperatura schodziła sporo poniżej zera nikt nie wychodził na zewnątrz. Wokół Ciebie nie było żywej duszy. Często nie miałaś wytłumaczenia na swoje wybory. Tak jak w tym momencie kiedy środkiem nocy wybrałaś drogę przez ciemny park. Dlaczego? Sama nie wiedziałaś, ale może z powodu szybszego dotarcia do domu.

Ciemna droga z początku nie była taka straszna. Do momentu aż nie zaczęłaś mieć wrażenia że ktoś Cię śledzi. Co kilka chwil słyszałaś za sobą kroki i szelest. Przyśpieszyłaś kroku. Kroki również stały się szybsze. Twoje serce zaczęło bić szybciej, a dłonie drżały. Kiedy ów osoba była coraz bliżej poderwałaś się do biegu. Chciałaś biec ile sił w nogach ale zamieniły się one w piankę i uniemożliwiały Ci szybsze ruchy. Chwile później poczułaś ciężką dłoń szarpiącą Cię za nadgarstek. Momentalnie upadłaś na ziemie.

- Nie uciekniesz mi- usiadł na Tobie okrakiem i zaczął rozpinać Twoją kurtkę. Próbowałaś się szarpać, krzyczałaś. To było na nic.  Wokół panowała grobowa cisza. Mężczyzna powoli się rozpędzał. Zaczął całować Twoją twarz, szyję. Czułaś się okropnie i od samej myśli o tym co zamierza robiło Ci się niedobrze – Teraz się zabawimy – jego głos był okropny, zachrypnięty i drażniący. Próbowałaś krzyczeć, nadal zdzierałaś sobie gardło, a on nie zwracał na to uwagi.  Wręcz przeciwnie, podobało mu się to. Powoli traciłaś siły i nadzieję.

- Ratuuuunnnku – krzyknęłaś łamiącym się już głosem.

- Gabi?! – gdzieś w oddali odbiło się Twoje imię.  Z początku myślałaś, że to Ci się zdawało – Gabi, gdzie jesteś? – wołanie się powtórzyło.

- Tutaj, ratunku – Twój oprawca trochę spanikował. Złapał Cie za ręce i usiłował wciągnąć w krzaki, jednak on był szybciej. Następne co pamiętasz to Jego krzyk i dźwięk upadku mężczyzny.

- Jesteś cała? – znalazł się przy Tobie.

- Zabierz mnie stąd, proszę – Twój głos coraz bardziej się łamał, ostatnie słowo wypowiedziałaś prawie bezdźwięcznie. Wziął Cię na ręce, a tu objęłaś jego szyję i wtuliłaś się w klatkę piersiową. Poczułaś się bezpiecznie. W Twoim mieszkaniu znaleźliście się bardzo szybko. Od razu swoje kroki skierowałaś pod prysznic. Czułaś na sobie dotyk tego mężczyzny. Czułaś odrażające pocałunki jakie składał na Twojej twarzy, czułaś jego ręce pod Twoją bluzką. Kąpiel sprawiła, że to uczucie trochę z Ciebie „zeszło” Włożyłaś dres i bluzę, a  w salonie czekał na Ciebie Twój wybawca z kubkiem malinowej herbaty, którą uwielbiałaś. Złapałaś gorący kubek w zimne dłonie i od razu zamoczyłaś wargi w napoju.

- Dziękuję – wyszeptałaś – Boję się pomyśleć co by się stało gdybyś się tam nie pojawł – w Twoich oczach pojawiły się łzy.

- Cssss – przytulił Cię do siebie, a ty się rozpłakałaś – nawet o tym nie myśl, jasne? Jestem tutaj i nic Ci nie grozi – uspokajał Cie gładząc Twoje plecy jedną ręką, a drugą ściskał Twoją. Byłaś strasznie zmęczona, oczy same Ci się zamykały więc zaniósł Cię do sypialni. Delikatnie złożył Twoje Ciało na łóżku i okrył kołdrą. Skuliłaś się tak jak to robiłaś zawsze.

- Proszę zostań ze mną – szepnęłaś kiedy chciał wychodzić – Nie chce zostawać sama – wskazałaś miejsce obok siebie. Bez żadnego „ale” zajął wolne miejsce, a Ty momentalnie się w niego wtuliłaś. Nawet nie wiesz kiedy odpłynęłaś do krainy Morfeusza z wielkim poczuciem bezpieczeństwa.

Z samego ranka zbudziły Cię zapachy dochodzące z kuchni. Wsunęłaś na nogi kapcie i powędrowałaś za nimi. Na miejscu zastałaś cudowny widok. Mężczyzna Twoich marzeń krzątał się w Twojej kuchni przygotowując śniadanie.

- Wiem, że mi się przyglądasz – zaśmiał się, a ty zajęłaś miejsce przy stole – Jak się czujesz- postawił przed Tobą kubek z kawą i kanapki.

- Lepiej, trochę lepiej –uśmiechnęłaś się.

- To dobrze -  dotknął Twojej dłoni – Ty tu sobie spokojnie jedz, a ja skoczę się ogarnąć do łazienki, bo muszę wracać do siebie.

- A nie możesz ze mną zostać?

- Dziś niedziela, nie pamiętasz, że po południu mam gości?

- Ah tak, zapomniałam, że przylatuje Twoja narzeczona – jak gdyby nic zniknął za drzwiami łazienki, a Twój wyśmienity humor od razu uległ pogorszeniu. Wiedziałaś, że taki stan sytuacji długo nie potrwa, bo przecież ty jesteś tylko zabawką, a on ma narzeczoną i zbliżający się ślub.  Jednak miałaś cichą nadzieję, że wasza relacja może ulec zmianie.

- Gabi, nie chciałabyś mi o czymś powiedzieć? – wyszedł po kilku minutach z łazienki i spojrzał na Ciebie z delikatnym przerażeniem w oczach.

- Nie rozumiem? – zdziwiłaś się.

- Co to znaczy? – położył przed Tobą test ciążowy, a ty zakrztusiłaś się napojem – jesteś w ciąży? Przecież mówiłaś, że bierzesz tabletki – był zdenerwowany i zly. No tak przecież ty i dziecko moglibyście popsuć jego idealne życie.

- Nie, nie jestem w ciąży – zaśmiałaś się – fałszywy alarm. Leć już bo Aga będzie znów zła. 

Wiecie co? Zapomniałam, że to mam dziś dodać,  nie miałam poprawek i ostatniego wątku który miał sie pojawić później, teraz  wszystko jest tak jak powinno być. Trochę na gorąco i w emocjach, ale jest w terminie. 

Brawoo Panowie, Wyszomirski, mistrzu! 

Spierzcie jutro te Chorwackie dupy! 

Nocne Połączenie  zapraszamy z Annie! 

Licealne wspomnienie 3.

Całuję, Daja;*